Z końcem lata, 10 września, dla naszego klasztoru nadszedł uroczysty dzień kolejnych już w tym roku Obłóczyn. Celebracja tego wydarzenia była powodem wielkiej radości dla naszej siostrzanej wspólnoty oraz wielu wzruszeń wśród bliskich siostry nowicjuszki.
Angelika z Warszawy przyjęła imię s. Estery od Najświętszego Serca Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi. Ryt Obłóczyn, czyli uroczystego przyjęcia świętego habitu naszego Zakonu, rozpoczyna kolejny, bardzo ważny, okres w formacji zakonnej, zwanej Nowicjatem. Jest to zewnętrzny symbol woli zdarcia z siebie starego człowieka i przyobleczenia nowego. Samą uroczystość można porównać też do szczególnego momentu zaręczyn pomiędzy dwojgiem zakochanych, deklarujących sobie dozgonną miłość. Jednak w wypadku życia kontemplacyjnego jest to moment jeszcze bardziej wyjątkowy… Drugą stroną jest tu sam Boski Oblubieniec, Jezus Chrystus. Przeżycia duchowe miały tu więc pierwszoplanowe miejsce. I nie dziwi fakt, że w tak szczególnym momencie, na cały czas formacji nowicjackiej, siostra Estera wybrała sobie m.in. tekst z Apokalipsy św. Jana apostoła – Maranatha! Przyjdź Panie Jezu! Od samego początku chrześcijaństwa bowiem tekst ten był dogłębnym wołaniem pełnym tęsknoty za Tym Jedynym, o którym wiemy, że nas miłuje. Świadkami tego niestrudzonego wzdychania Kościoła pierwszych wieków są do dziś transkrypcje na ścianach starożytnych katakumb.
Do dziś ten apokaliptyczny tekst przymusza niejako do dokonania na nowo ostatecznego wyboru, wyboru Chrystusa na całą resztę życia. I to czasem wbrew oczekiwaniom lub propozycjom otaczającego świata…
Tej wyjątkowej uroczystości (rytowi Obłóczyn oraz Eucharystii) przewodniczył o. Wojciech Ciak OCD, delegat ojca prowincjała Warszawskiej Prowincji Karmelitów Bosych, ks. dr Zbigniew Kulesz oraz ks. prałat Walenty Królak, proboszcz z Warszawy.
