Główne rysy duchowości odnowionego Karmelu to:
- powrót do pierwotnego ideału życia,
- eklezjalny charakter życia,
- całkowite ukierunkowanie na modlitwę i kontemplację rzeczy Bożych w celu zjednoczenia z Bogiem przez wiarę, nadzieję i miłość,
- nowy styl wspólnoty oparty na samotności i komunii siostrzanej,
- klimat miłości, pokory, prostoty i radości,
- charyzmatyczny charakter klauzury,
- surowe ubóstwo,
- radykalne wyrzeczenie i wielkoduszne praktykowanie pokuty.
Każda karmelitanka bosa jest przynaglana przez Ducha Świętego do szczególnego uczestnictwa w życiu Trójcy Przenajświętszej. Dokonać się to może tylko przez Chrystusa i w Nim samym, dlatego centralne miejsce w duchowości terezjańskiej zajmuje człowieczeństwo Pana Jezusa (zwłaszcza Jego życie ukryte) oraz Tajemnica Paschalna.
Maryjność Karmelu koncentruje się na naśladowaniu Najświętszej Dziewicy Maryi w życiu czystym, ubogim i posłusznym, rozważaniu Słowa Bożego i życie nim na co dzień. Szczególnym wyrazem przynależności do Maryi jest noszenie karmelitańskiego szkaplerza.